අගසස්

    ලොව ඇති සොඳුරුම හැඟුම ප්‍රේමය නම්    විරහව දුකක්  පමණක්ම නම්,    ඇයිද මෙතරම් කව් ගී     විරහවේ නාමයෙන්......

 කණ්ඨක අසුන් සමගින් ඔබ මා හැර දමලා  සිත කොනක නොවේ අසතුට මා තුළ සිර වීලා  ලෝ සතුන් දුකින් මුදවන්නට නිවනම පතලා  මේ ලෙසින් දුකක් වින්දා අප සැම ගැන සිතලා 

 පොත් ටික මහමෙරක් නගී ඒ මදිවට තවත් දෙති  ඔවුනට  නං කමක් නැති වෙලාව හොඳටෝම මදි......

 පුංචි සන්දියේ සිට අත්වැල් පටලාන කියූ බොළඳ කතන්දර මතකයි තාම ආවොත් කුමරෙක් පතමින්ඔ නුබේ අතම  යනවද පුංචි නංගි හඬවා පතිදම් පුරන්නට 

 නොකියාම එදා  පොහොය දිනේ මව් තුරුලේ  උනුවෙලේ  හැරදමා ගියේ මා තනිකර             ඇයි පියාණනේ.... ඇසූ විට මව ගෙන්  ඔබ ගැන සැමවිට  කඳුළක් ලැබුණේ                 ඇයි පියාණනේ....  ලෝසතු මෙලොවින්   මුදවා ගන්නට  මා තනි කෙරුවේ              ඇයි පියාණනේ.....  මඟ තොටදී  ඔබ මා හමුවූ විටදී  මා දෝතට ගෙන  ආදරේ බැතියෙන්  මා අමතනවද               බුදු පියාණනේ.......  

 2 කණිසම වැදෙනයාමේ විඩාබර ඇස් තවමත් පාඩමේ මුල මැද අග සොයයි,  විමසයි අපිත් නොඇසූ බොහෝ දේවල් උගන්වාඇති බවත් වැටහේ හෙට ඉඩන්වත් පටන්ගන්නට අදට විතරක් ඇස් පියන්නට ඇස් පිහාටු අවසර පතයි 

 උදේ 6:00 ට වෑන් එකට අම්මා දුවනවා හනිකට  තාත්තා නැති අපේ පවුලේ රැකවරණය අයියා විය  වෙනදා වගේ නෙමෙයි අම්මේ අයියගෙ පාට        වෙනස්  උඩ කාමරේට එක්ක ගිහින් මොන මොනවාදෝ කරනවා  මල් තලන්න හොඳ නැහැල්ලූ පොඩි සාදුත්ය කියලා දුන්නා  අනේ අම්මේ මම තාමත් නොපිපුණු කකුලක් නොවේද??  කිසි කෙනෙකුට නොකියන්නට පොරොන්දු කරගත්ත මාව අනේ අම්මේ හෙට උදේට වැඩට නොයා ගෙදර ඉන්න.........

බඩගිනි නිසයි ආවේ මම ගම මැදට  මද්දක් දැම්මෙ ඇයි මාමේ එය ලෙසට  වටිනාකම කියන්න බෑ නේද මට  බඩගින්නෙම නිදි යන්නයි තිබුණේ එදා මට 

 කමෙන්ටුව දෙස ආයෙ ආයෙත් බැලුවෙමි  ලස්සන වචන අතර ආදර බර හිත දැක්කෙමි  මා ලියූ කවි වල හොඳම කමෙන්ටුව මෙය යැයි සිතමි  සැබවින්ම ඒ හිතේ ලස්සනට මේ කවිය ලිව්වෙමි

 හත් දවසේ දානය අද නිසා මගේ  ආවා ගෙදර ඈයෝ ටික බලන්නට  යාලුවෝ හත් අට දෙනෙක් සමගින්ම  ගෙදර උන්ද බොනවා පිළිකන්නේ සිට  යන්න එපා කියා හැඬූ ලොකු එකී අද මැරිල ගත වුණේ දවස් හතයි තාම   සැන් පවුඩර් ගායි උලයි එක්ක පොරටම  ඈතින් ඇහුනා ඉකියක් මගේ කනට  ඇස් පේන්නැති කණ උන්දෑ අඬනවා කොනක   තාත්තට තාමත් මම පොඩි දුව ය

ඉර පායා ආවත් සුපුරුදු                       විලාසෙට  කිරි තේ එක තිබුනත් පෙර පුරුදු ම      ලෙසට  පිරුණත් හැමදාම සාලෙ                  හිනහව ට  අඩුවක් තියේ තාමත් ඒ                        දිහාවට  හිනා උනත් බිත්තියේ සිට                 අප දෙසට  කතාවක් නැතුව හිටියත් ඒ                    ලෙසට  තාමත් මතකයි ඒ උණුහුම                    හොඳට  මතකයි අමතකයි දැන් ඒ කටහඬ          මටම 

අපේ ආදරේ නිම වෙලා ගෙවනු අවුරුදු දෙකට දැක්කා ඔය ඇස් ඊයෙ වෙල ගාව මං ආදරෙන් දුන් ලේන්සුව තියෙනවා, තවමත් අතේ ගුලි කරගෙන ම මොකක්දෝ හේතුවකට නැවතුනත් අපි මෙතන,  මට හිතෙන්නෙ ආදරේ මන් තවත් ඔය හිතට