අගසස්

    ලොව ඇති සොඳුරුම හැඟුම ප්‍රේමය නම්    විරහව දුකක්  පමණක්ම නම්,    ඇයිද මෙතරම් කව් ගී     විරහවේ නාමයෙන්......

 කණ්ඨක අසුන් සමගින් ඔබ මා හැර දමලා  සිත කොනක නොවේ අසතුට මා තුළ සිර වීලා  ලෝ සතුන් දුකින් මුදවන්නට නිවනම පතලා  මේ ලෙසින් දුකක් වින්දා අප සැම ගැන සිතලා 

 පොත් ටික මහමෙරක් නගී ඒ මදිවට තවත් දෙති  ඔවුනට  නං කමක් නැති වෙලාව හොඳටෝම මදි......

 පුංචි සන්දියේ සිට අත්වැල් පටලාන කියූ බොළඳ කතන්දර මතකයි තාම ආවොත් කුමරෙක් පතමින්ඔ නුබේ අතම  යනවද පුංචි නංගි හඬවා පතිදම් පුරන්නට 

 නොකියාම එදා  පොහොය දිනේ මව් තුරුලේ  උනුවෙලේ  හැරදමා ගියේ මා තනිකර             ඇයි පියාණනේ.... ඇසූ විට මව ගෙන්  ඔබ ගැන සැමවිට  කඳුළක් ලැබුණේ                 ඇයි පියාණනේ....  ලෝසතු මෙලොවින්   මුදවා ගන්නට  මා තනි කෙරුවේ              ඇයි පියාණනේ.....  මඟ තොටදී  ඔබ මා හමුවූ විටදී  මා දෝතට ගෙන  ආදරේ බැතියෙන්  මා අමතනවද               බුදු පියාණනේ.......  

 2 කණිසම වැදෙනයාමේ විඩාබර ඇස් තවමත් පාඩමේ මුල මැද අග සොයයි,  විමසයි අපිත් නොඇසූ බොහෝ දේවල් උගන්වාඇති බවත් වැටහේ හෙට ඉඩන්වත් පටන්ගන්නට අදට විතරක් ඇස් පියන්නට ඇස් පිහාටු අවසර පතයි